Greta Garbo Poezji

Tak nazywali ją szwedzcy dziennikarze, po tym, jak 10 grudnia 1996 roku podczas gali w Sztokholmie odebrała Nagrodę Nobla. Odeszła wczoraj (1 lutego) późnym wieczorem.
Wisława Szymborska urodziła się  2 lipca 1923 roku. Była poetką, felietonistką i tłumaczką. Studiowała polonistykę i socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Swoje życie zawodowe związała z Krakowem. Debiutowała w 1945 roku na łamach "Dziennika Polskiego". W latach 1953-1981 pracowała w redakcji tygodnika "Życie Literackie", gdzie prowadziła własny dział poezji i rubrykę poświęconą książkom.
Zbiory wierszy: Pytania zadawane sobie (1954), Wołanie do Yeti (1957), Sól (1962), Sto pociech (1967), Wszelki wypadek (1972), Wielka liczba (1976), Ludzie na moście (1986), Koniec i początek (1993), Chwila (2002), Dwukropek (2005), Tutaj (2009), Milczenie roślin  (2011, 2012).

Tu leży staroświecka jak przecinek
autorka paru wierszy. Wieczny odpoczynek
raczyła dać jej ziemia, pomimo że trup
nie należał do żadnej z literackich grup.
Ale też nic lepszego nie ma na mogile
oprócz tej rymowanki, łopianu i sowy.
Przechodniu, wyjmij z teczki mózg elektronowy
i nad losem Szymborskiej podumaj przez chwilę. 

Wiersz "Nagrobek"